Szkoła Podstawowa nr 5 im. Henryka Sienkiewicza

Rolą dojrzałego Rodzica jest stworzenie dziecku odpowiednich warunków do nauki i dostarczenie mu odpowiedniej motywacji. To dorośli (często swoim przykładem) muszą nauczyć dziecko obowiązkowości oraz wdrożyć je do systematycznej pracy. Każde dziecko jest inne i potrzebuje indywidualnego podejścia  ale istnieją uniwersalne sposoby, z których mogą Państwo skorzystać. Oto niektóre z nich:

• Dobra organizacja czasu nauki – stały harmonogram i systematyczność. Często dziecko nie wie kiedy należy zabrać się do pracy zwłaszcza wtedy, gdy trzeba przygotować się do sprawdzianu, napisać opowiadanie czy rozwiązać kilka zadań z matematyki. Wtedy sprawdza się wykonywanie zadań o stałej porze, w odpowiednim miejscu - cichym i sprzyjającym koncentracji. Wówczas należy zadbać o to, żeby telewizor, komputer i telefon były wyłączone. Należy również wcześniej przygotować wszystkie podręczniki i materiały, które będą dziecku potrzebne. Naukę powinniśmy rozpoczynać od zadań najtrudniejszych a materiał należy dzielić na mniejsze części i, w razie zmęczenia dziecka, robić przerwy.

• Ogromną rolę w nauce dziecka odgrywają Rodzice. Jesteście Państwo  wsparciem i stanowicie przykład dla dziecka. Możecie podsuwać dziecku różne sposoby na bardziej efektywną naukę. Możecie  nadzorować działania dzieci i zadbać o systematyczność ale też je kontrolować.  Nie można przygotowywać się do sprawdzianu w ostatni wieczór, bo materiału jest za dużo i wówczas nauka staje się mało efektywna, ale gdy powtarzamy materiał codziennie, odpowiednimi partiami, wtedy zapamiętujemy bardzo dużo. Możecie Państwo i powinniście pomagać dziecku w nauce ale nie możecie go w tym wyręczać. Należy udzielać rad i wskazówek, można zaplanować, razem z dzieckiem, poszczególne etapy ale należy dać mu szanse na samodzielne rozwiązywanie zadań, a tym samym osiąganie sukcesów. Samodzielnie rozwiązane zadanie może dostarczyć dziecku dużej satysfakcji, wzmacnia w nim również poczucie, że jest w stanie poradzić sobie z trudnościami. Jest to szczególnie ważne, ponieważ Wasze dziecko, posiadając wiarę w swoje siły, nie zraża się niepowodzeniami  a stawiane przed nim zadania traktuje nie jak uciążliwe obowiązki, ale jak wyzwanie, któremu jest w stanie sprostać.

• Wielki wpływ na motywację dziecka ma pozytywna ocena rezultatów jego pracy. Bardzo ważne jest abyście Państwo doceniali starania swoich dzieci i chwalili je nawet za najmniejsze postępy. Wymagania, które stawiacie dziecku powinny być adekwatne do jego możliwości. Pamiętajcie o tym, że dziecko nie musi umieć wszystkiego i nie musi być najlepsze ze wszystkich przedmiotów. Warto doceniać nie tylko końcowy efekt pracy dziecka, ale również sam fakt przystąpienia do pracy oraz wysiłek w nią włożony. Jest to szczególnie ważne w przypadku słabszych uczniów, którzy często pomimo dużego nakładu pracy i czasu nie zawsze osiągają oczekiwane efekty. Jeżeli będziecie Państwo skupiać uwagę jedynie na niepowodzeniach dziecka, wówczas szybko straci ono chęć do nauki. Nie należy również zaprzeczać jego uczuciom mówiąc, że „nic się nie stało”, lecz  zachęcić je do wymyślenia sposobu na rozwiązanie danego problemu. Można podpowiedzieć dziecku jakie  stosować techniki, aby ułatwić zapamiętywanie np. notatki z wykorzystaniem kolorów, podkreśleń i rysunków, bazowanie na skojarzeniach, robienie wykresów, map myśli.

• Dzieci często zadają sobie pytanie: ,,Po co właściwie tego wszystkiego się uczę?”. Pomóżcie Państwo dostrzec dzieciom korzyści, jakie można odnieść z posiadanej wiedzy, pokażcie mu, w jaki sposób powiązać ją z codzienną rzeczywistością i jak wykorzystać ją w praktyce. Dzieci, które znają cel, jakim jest zdobycie wiedzy, lepiej się uczą. Wasze wsparcie i przykład są niezastąpione. Już samo okazanie zainteresowania dziecku może zdziałać bardzo wiele. Zachęcajcie dziecko do rozmów, przemyśleń i wyrażania własnych opinii. Rozbudzajcie w nim zainteresowanie otaczającym światem. Pokażcie mu, że nauka naprawdę może być interesująca i przyjemna oraz, że jest niezbędna w codziennym życiu.

                                                                                                                    Opracowała: pedagog Teresa Zarzeczna